01 TEMMUZ 2014/SALI
UMUDUN YAŞAMASINA
Sabahın serinliği var yanımda,
Bir de yavaş yavaş yüzünü gösteren güneş.
Karanlık sinerken köşe bucak,
Bir çay getiriyor kahveci.
Ayaklarım yere basıyor aslında,
Ama yüreğim kanatlanmış gibi…
“Gelin kahvaltı yapalım; buyurun,”
Yan masaya dönüyorum.
Tırnaklı uzu pide, otlu ve çay;
Hepsini daha güzel gösteren tebessümler.
Besmele çekiyorum lokma alırken,
Hep bir ağızdan “Afiyet olsun” diyorlar.
Sonra “Sıbe e” diyor pejmürde giyimli bir genç;
Lokma yapıp veriyor oturanlardan biri.
Bize has,
Bizde anlamlı;
Bizim ortak paydamız,
Dahası “Yalnız değilizin” anlamı bu,
Lokmamızı bölerek yeriz…
Dünyanın kahrına inat,
Kendilerinden bile sakladıkları acıya inat;
Umudun yaşaması için,
Depremin yıl dönümünde yaşananlara karşı;
Ellerini şükür duasına kaldırıyorlar…
G.DÜŞENLER