19 KASIM 2014/ÇARŞAMBA
KALLEŞ
Gözleri daldı birden,
Elinde yıllar öncesinin resimleri;
Saçlarında tel tel kırçıllık,
Geçmiş epey uzakta…
Yüreğinde ağır basan duygusallık,
Umutlarda yaşanmayan bir hayat;
İçinde ukdelerin ezikliği,
Zamanda kaybolan yolculuk…
“Hey gidi günler” dedi mırıldanarak,
Sonra “Kalleş” dedi içinin yanığıyla.
Belli ki beklemişti;
Yarım gönüllü bir evlilikten önce…
Bir bir inceledi resimleri,
Anılarını hatırladı/tazeledi kendince,
Sindire sindire yaşadı yılları…
Ne kadar çok şeyleri vardı dününde,
“Bir ömür” dedi geçen zamana,
Yarınlarına da onca şey vardı anlatılacak;
Albümü kapatınca kendine geldi.
20 KASIM 2014/PERŞEMBE
Bulanık gibiydi her şey,
Gözleri dolmuştu farkına varmadan…
Kolay mı;
Yılları saatlere sığdırmıştı,
Çocukluk gençlik vardı kaybolan…
Gözlerini kapatıp açtı kaç kere,
Parmak uçlarıyla sildi yanaklarını;
Hafif bir tebessümle kalktı yerinden,
Sanki birine gidecekti…
Kaderiyle alay etmek istercesine,
Albümü yerine koyarken kırgındı.
“Gelmedin kalleş” dedi ağlamaklı,
Pencereye doğru yürüdü yavaş yavaş…
Hüznün esaretinde bir beden,
Duygulara tutsak bir kap;
Unutulmayan biri vardı.
Boğazında düğümlenmişti geçmiş,
Öksürdü yutkundu olmadı;
Ağır geldi yaşadıkları.
Yüzünü sakladı elleriyle,
Hıçkıra hıçkıra ağladı…
G. DÜŞENLER