ÇORAP SÖKÜĞÜ SAATLER
ARDINDAN
Çorap söküğü saatlerinde,
Zaman siyahlara bürünürken;
Sen yalın ayaktın…
Kentin merkezi kanarken;
Varoşlarda bedenime şarapneller batıyor…
Bir kızılca kıyamet,
Siren ve bağrışma sesleri.
Her şeyler her yerlerde,
Sen çöpleri ayıklarken;
Kentin kanı akıyordu mazgallara…
Dönüşsüz gidişler başladı,
Ardından bakakaldı umutlar;
Umutla yolunu gözleyenler…
Görünce şarapnelleri utanarak ağladı dünya,
Kanın akarken yaşadığın şehre;
Yalınayak gezilirken çöp yığınlı sokaklar.
Acılar da siyaha büründü zamanla;
Kıyamet saatler arayı çorap söküğü gibi açarken…
Giden gitti dediğin yerde;
” Kahrolsun faşizm”
” Kahrolsun kominizim”
Ellerinde pankartlarla;
Karnını kaşıyanlar geliyorlar,
Senin dönmeyeceğini bile bile bağırıyorlar…
06 01 2018
c)Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin
kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
YELKOVAN