GECEYE BÜRÜNDÜ ŞEHİR -Ç-
Böyle bir ölümü aklı almıyor,
Geceye büründü sensizken şehir.
Kime ne yaptın ki herkes ağlıyor,
Geceye büründü sensizken şehir.
Mevsim çok uzayıp gülü solunca,
Hazin bir hikaye bana kalınca,
Günün her saati acı olunca,
Geceye büründü sensizken şehir.
Çare yok denilir vakit dolunca,
Yaşlı göz çoğalır yiğit ölünce,
Sebep yok gidişe zaman gelince,
Geceye büründü sensizken şehir.
Yumruk yemiş gibi beynim dağıldı,
İsyan yok desekte dizler dövüldü,
Gidiş zor gelse de kabul sayıldı,
Geceye büründü sensizken şehir.
Ercişli Raif ARAS
Hüznümün Çeyiz Sandığı