DÜŞÜNDÜMDE
Çocukluk yıllarıma döndüm anılarımda,
Kırksekiz yıl öncesi; baktım babam ölüyor.
Elime düşeceksin der gibi yarınlarda,
Üç beş adım ötede kader bana gülüyor.
En acı çıplaklıkta net yaşadım gerçeği,
Mutlu olmamdı oysa; annemin son isteği,
Acı gelmiş çektiğim; dayanmamış yüreği,
Baktım annemin eli; göz yaşımı siliyor.
Umudumu yitirmem bir musibet görende,
Annemin duası var mutsuzluk yoktur bende,
Emanet duruyorsa yaşadığım can tende,
Ağlamak yok der gibi; umut Allahtır diyor.
Çocukluk yıllarımı belli belirsiz geçtim,
Allaha sığınarak kendi yolumu seçtim,
Yetim kaldığımda ben; çocuk denen bir gençtim,
Sonra çok çile çektim; Rabbim bunu biliyor.
Yılların ardı sıra; çok yıllar geldi gitti,
Yaşadığım onca şey; hem hayel hem ümitti,
Rabbime şükür olsun herşeyi nasip etti,
Alın yazımız neyse; akibet o oluyor.
Yaparmıydım hatayı; öğretseydiler eğer,
Bilindikçe hakikat bana çok kattı değer,
Eksiklerle yaşamak ne acı şeymiş meğer,
Öğrendiğim şeylerle yüküm hafif oluyor.
İyi kötü günah hak; vebal var ya sorguda,
Geriye dönüş yoksa; anlam yoktur korkuda,
Yanıp gitsem ateşte; akıp yitsem de suda,
Biliyorum sonunda ruh mahşere varıyor.
Ana baba hakkını; gözetirsen komşunu,
Ahlak kurallarında nefsine sık kurşunu,
Her yerde görenin var; hakta bil kuruşunu,
Affı kazanmak için; geriye ne kalıyor.
Gurbetin kuçağına kurmuşlar beşiğimi,
Dua ile kapattım; tüm delik deşiğimi,
Değiştirirken bir gün; evimi eşiğimi,
Biliyorum ki Rabbim; yollar sana geliyor.
Çoluk çocuk diyoruz; aile efradına,
Rabbim hep kavuştursun herkesi muradına,
Gönder Hızır’ı Rabbim el versin imdadıma,
Dayanmıyor bu yürek sana gelmek istiyor.
12.05.2009raifaras.com
GS. 3