ACI
Acının tarifinde yine acı yatmaktadır. Zira tanımı yapan, o acıyı iyi tanıyan olarak bilinir. Çünkü acı; her dilde ve her yerde aynıdır. Hatta Şark kültüründe “Herkes hep birlikte ağlar; ama herkes kendi acısına ağlar.” diye bir söz vardır. Bu da göstermektedir ki acı her yerde aynıdır.
Bölgesel ve kavmi bir acıdan bahsetmek; ötekileştirme çabasıdır. bu da siyasi ve sosyolojik maksatlıdır. Ayrıştırma/ ötekileştirme, aslında yapmak isteyenin kendisinde varlığını gösterir. Yanlı davranış, içe kapalılık, özgüven kaybı ve paylaşımdan uzak olma gibi duygular bu tür insanlarda ön plana çıkar ve bu da tipik bir kişilik bozukluğudur. Tipik davranışların bozukluğu toplumsal hayatın içinde güvensizliğin başlangıcıdır.
Toplumu meydana getiren bireyler; sosyal ve siyasal alanların içerisinde sosyolojik ve psikolojik bütün boyut ve içeriğini önceden hesaplamak zorundadırlar. Aksi halde “Her yara başka bir yüreğe acı verir” sözünü unutmuş olur. Bu göz ardı davranışın akıbetinin yine kendine acı olarak döneceğini unutmaması lazımdır.
Yaşanılan ev ortamından, mahalle, ilçe, il ve ülke bazında hoşgörü yoksa; acı kaçınılmazdır. Bu da mutsuz insan tipi oluşmasına neden/basamak olur. Mutsuz insan, umutsuz insandır. Umudunu yitiren, her şeyini yitirmiş demektir.
Acı ile tanışmamak mümkün değil. İnkar edilemez. Acı vardır diye yaşamak ve yaşatmak zorunda değil canlılar. Canlılar derken; tabi ki etken faktör insandır. Çünkü insan akıllıdır. Yapanı bilir. Yapılanı hatırlar. Hisseder. Bunun yanında hissettiği acıyı kendisine yaşatanı bağışlama zekasına sahiptir. Bu da değer verme anlamına gelir. Her hatayı bir hata ile cevaplamak ya da her acı için bir acı yaşatmak, hayatı çekilmez yapar. Bu sebeple; acının tarifinde yine bir acı vardır; diyorum…
Bireyler hatalardan doğan acıları görmezden gelmezse ya da bağışlamayı bilmezse, acının tarifindeki acı süregeldiği gibi süre gider.
Acı; bedenlere asla yorgunluk vermemeli. Çünkü acı vermek kolay ama acıyan yüreği unutmak çok zor, hatta imkansızdır. Her acı çeken birini gördükçe hatırlanır ve huzursuz eder. Haklı olmak huzurlu olmaya yetmez.
Paylaşılınca; azalan tek şey acıdır. Temenni edilen yaşanmamasıdır.
www.raifaras.com 12.06.2004
YARISI BENİM 1