PAYLAŞMAK
Paylaşmak; görüşmek, anmak. Hatıralara saygı duymak. Dünün omuzlarına basarak; yarınlara umutla bakmak.
Paylaşmak; kahpeliği öldürmek. İpotekli bedenleri kurtarmak. Duygusal esareti bağımsız bırakmak. Karaya vuran gemiyi askıdan kurtarmak. Dilek ağacına bez bağlamak ve radyodaki müzikten şansına parça tutmak. Ardından bir de sevdiğine adamak.
Paylaşmak; büyük, küçük bilmek. Hatır gönül saymaktır. Bir ağıtta ağlamak. Bir sözden pay çıkarmak. Tebessümlerden pay ummak. Ağlamalardan etkilenmektir. Darağacından ipliği almak. Hakimin elindeki tokmak, savcının iddiasıdır. Ya da sanık sandalyesinde oturmaktır birlikte.
Paylaşmak; umulur ki sevgi gibi olup çoğalsın, acı gibi olup azalsın. Ne izi kalsın düşlerinde ne de özlemi. Ay karanlığında yakamoz, yağmur sonrasında büyüyen çim, gök kuşağında bir renk olsun. Çiçeklerden gül, zamanlardan bir bahara gitmek olsun paylaşmak…
Paylaşmak; yarına duyulan özlem, özlemin içindekine varma isteği. İsteğin ruha dürtüsü ve ruhun tınısına uygun güzelleşmek. Güzelliği lazım olana göstermek. Günü yaşamak paylaşmak değil. Kendine kaçmaktır. Kendine kaçışların yalnızlığında korkuya kapılmak. Yıldızlara dilekleri sunmak ve meleklere ulaşmasını istemek. Evet; belki çok şey bunlar. Ama gerekli. Sosyal hayatın olmazsa olmazı. El ele; gönül gönüle olmak. Dost olmak, yürekten olmak. Ummak. Güvenmek. Düşman çatlatmak.
Paylaşmak; küçük şeylerle mutlu olduğunu göstermektir. “Yarım elma, gönül alma” atasözündeki iç mana gibi yaşamaktır paylaşmak. Büyüğün küçükle, kadının erkekle, sıcağın soğukla, beyazın siyahla, tokluğun açlıkla ilişkisi gibidir paylaşmak.
Paylaşmak; sabahın aydınlığı, gecenin karanlığı, kışın ayazı, yazın sıcağı, bir demet gül, bir lokma ekmek, bir bardak su bir kaşık yemek için harcanan birlikteki emektir.
www.raifaras.com 30.06.2004
YARISI BENİM 1