Ters yüz edilmiş sandaliyeler,
Bir köşedir burası,
Adına köhne deniliyor…
Neon ışıklarının arasında;
Sokak fenerlerinin yalnızlığı var içimde.
Bir başka kadeh; bir başka şekil,
Duygulara mahkum; umutlar yitirilmiş,
Bu gece sensiz, bu gece benim gecem.
Hangi günün doğuşunda ,
Sana susamışlığımı atacağımbilemiyorum.
Her şey bir anda başlar; acımasız,
Kaybolur.
İnsan kaybettiğinin değerini sonra anlarmış,
Oysa ben; seni kaybetmeden biliyorum.
Bel ki serseriliktir benimkisi,
Bel ki de sadıklık.
Öyle ya Can,
Birini gömmek;
Bir diğerini mezardan çıkarmaya benzer…
Sen de bilirsin Can; sen de,
Seni gömmek istemiyorum Can; istemiyorum…
Şimdi kadehler boş;
Mezeler tükendi tükenecek,
Yıldızlar vardı gök yüzünde pırıl pırıl,
Şimdi güneş doğuyor yalnızlığıma;
Duygular öldü ölecek.
Kimsenin bilmediği bir köhnedir burası;
Kahretmiş,gömülmüş insanların dünyası…
00.00.1980raifaras
İPOTEKLİ BEDENLER