SEN ÜZDÜN
Bir garip yetimdim yine büyüdüm,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
Yollara çıkarken kenar yürüdüm,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
Gelmedin yanıma hiç güle güle,
Ömrüme ektiğin kırk yıllık çile,
Ezdin el içinde hep bile bile,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
Sevdaya hasrettim gülüşe tutsak,
Bir gün tam gitmedi hep yarım aksak,
Hiç nasip olmanı bağrına basmak,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
Tut dedim elimden al beni götür,
Hiç kimseye kanma hiç sayma hatır,
Dediğin tüm sözler yürek kanatır,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
Ben sana aşıktım oldum fukara,
Eskiden gülerdim ben ara sıra,
Şimdi bakışların zehirli yara,
Senin kadar beni kimse üzmedi.
14.05.2012
GS.4