DÜNDEN BUGÜNE
Dip dibeydi evlerimiz,
Birbirimizi görürdük uyandığımızda,
Öperdi yüzümüzü güneş;
Ayaklarımıza kapanırdı karanlık.
Hapsolurdu mutluluk yüreğimize;
Biz mutsuzluğu kapılarda arardık.
Büyüdü ellerimiz ayaklarımız,
Genişledi göğüs kafesimiz kalbimize;
Sığmaz olduk kendimize,
Mutluluğu takibe çıktık zamansız.
Günaşırı zamanlar girdi ömrümüze,
Ardından nazları yükledik bakışlara…
Ondan bundan duyduklarımızı okuduk,
Eksimizin yaması oldu kat kat.
Saatleri kovalarken gece yarılarında,
Yalnızlıkta akrebin sokması başladı.
Günaşırı zamanların koridorunda yürüdük,
Yeni dediğimiz dostlar girdi aramıza.
Biz dertleri arkamıza aldık;
Yürüdük saatlerde.
Yürüdükçe her şey büyüdü zaman koridorunda,
Yeni dediğimiz dostlar çoğaldı,
Mesafeler aşılmazı gösterdi gözlerimize.
Her adım bir ömür,
Saat gibi her yıl;
Dost ve sözleri çoğaldı aramızda…
Hala evlerimiz dip dibe,
Yine aynı şafağa uyanıyoruz;
Aramızda kaç memleket var bilmiyorum…
www.raifaras.com 10.07.2015
HUZUR