BEN ÖLÜNCE
Ölüm salasını,
Emmimoğlu Mehmet hoca okusun;
Ne kadar yanık okur bilirim.
Zübeydeoğlu desin sonunda,
Öyle ansın…
Yanlış anlamayalım ha;
Ben Reşit Ağanın oğluyum,
Babamı çok severim.
İnsan atasını atabilir mi; unutabilir mi hiç.
Emek olarak düşündükçe dünyada,
Annem diyorum…
Aslında tanıyanlar beni bilir.
Anam; anamdı,
Anan; atamdı,
Benimle dünyada olunca…
Selacemi;
Hatıra defterimin üstüne koyun.
Kim varsa hatıralarımda paylaştığım,
Hakkını helal etsin…
Onlardan izinsiz;
Onlara muhabbet duydum.
Kul hakkıyla gitmek istemiyorum,
Bu dünyadan gidince…
Bedenimi;
Gözyaşlarıyla yıkayın.
Kefen almaya gerek yok; biliyor musunuz,
Şiirlerime sarın.
Kitaplarımdan bir tabut yapın;
Boyumca olsun.
Kapağına,”BİZİM ORALAR” şiirini bırakın;
Tabutum omuzlara alınınca…
Hoca Efendi; anılarımdan bir kesit okusun,
Hemen gömmeyin beni;
Tutun bir gece Kara Yusuf camisinde.
Üzerime,
Annemin bahçemize diktiği;
Koruduğu; kolladığı “Katkatı’dan” bir gül,
Ya da kuru bir dal bırakın…
Belki bir hayır sahibi başucumda okur;
Kim bilir!
Gelip yetişmeyen olur;
Ertesi güne uzun bir ömür yaşayayım,
Öldükten sonra gönlümce…
Haydarbeyde gömün beni,
Anamın babamın yanına.
Vasiyet değil bu; arzudur,
Belki de tanıyanlarım çoktur ondan…
Anamın babamın mezarına gül diktim,
Yıllarca baktım korudum kendimce;
Umarım benim başucuma da dikerler,
Bülbülün öttüğü,
Resulün sevdiği gülden…
Yazdığım ilahileri okusun herkes,
Bir ağızdan bir sesten…
Baş tacımı koyarken helallik istiyorum herkesten.
Ayaklarıma başkaları su dökmedi,
Kendim yıkadım ömrümce;
Sadece imam yıkayacak ben ölünce…
Raif ARAS._ ÖZEL 18.07.2009
Raif ARAS._ ÖZEL 19.07.2009
Raif ARAS._ ÖZEL 20.07.2009
23.10.2014wwwraifaras.com (DÜZENLENDİ)
O. GELİNCİKLERİ