BU ŞEHİR
Elinde sigara,
Dumanı saçlarında konuk…
Ağzında iki kişilik sakız;
Şişirdikçe balonunda rahatlıyor,
Patlatınca zordan;
Damarlarından biri kopuyor sanki,
Yüzündeki rahatlık anlatılamaz…
Hata; dününü unutanlarda mı,
Yoksa; tüm vebali üstüne alarak;
Yarınlarına bıraktığı düşlerin ağırlığında kalanda mı…
Kendi kötüsünü yetiştiriyor bu kent.
Ayak uçlarıyla kaldırıma birşeyler yazıp siliyor,
Oturduğu otobüs durağı bankosunda;
Belli ki bir karar arefesinde,
Annesimi baskın; duygularımı.
Çevresindeki bakışları görmüyor dalgınlıktan,
Gülümsüyor…
Arkadaşlarınında arkadaşları var,
Ne farkeder onunda olsa.
Hep erteledikleri geliyor aklına sanki; kızıyor…
Kendi kötüsünü yetiştiriyor bu kent.
Kaçıncı otobüs geçti kıyısından,
Ayak sesleri;
” Haydi ” diyen hareket memuru bile çok uzağında.
Başını kaldırıyor bir ara,
Manasız bir bakış fırlatıyor çevresine;
Gözleri dolu dolu,
İçinde durulmuyor kendisi.
Genzini yakıyor sanki dünden aldığı zehir,
Kulağına fısıldananları düşünüyor besbelli;
Dönüşü yok…
Kendi kötüsünü yetiştiriyor bu kent.
Nezaketen bir el dokunuıyor omuzuna,
İrkiliyor birden;
Dünden kalma terbiye tortusundan,
” Benim ” diyor gelen;
Duymuyor heyecandan.
” Merhaba ” demekle kalıyor…
Hala ağzında iki kişilik sakızı,
Kulağında fısıldananların dansı;
Elele tutşuyorlar ürkek ürkek.
İçinde,
Yarına ertelediği duyguların ağırlığı;
Aklında arkadaşları ve annesi…
Kendi kötüsünü yetiştiriyor bu kent.
raifaras.com 24.03.2018
YELKOVAN
c)Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin
kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.