İÇİMİZDEN BİRİ
Bir adam deli dolu, uzanır yatağına,
Usulca bir öpücük, kondurur dudağına,
Doymamış aç kargalar, ölümün güzelliği,
Bir damla kan nereden sıçradı yanağına.
Benim gibi çok sevmiş, kimisi önceleri,
Düşüncede yıkılmış, kurduğu hayalleri,
Ufukta bir noktadır, zamanın densizliği,
Hep birbirine benzer, yaşanmış kaderleri.
Biri çıkıp da gider, bir başkası beklenir,
Böyle bir yaşamaya, derin oflar çekilir,
Dağ başları taş toprak, hayatın rezilliği,
Satın alınan zevkler, hep ayağa serilir.
Gözleriyle gel derken, dönüp bakan yabancı,
Sor bu köhne izbede, biten yıllar kaçıncı,
Sevilen yok burada, günün kimsesizliği,
Makyajların altında saklı durur utancı.
Hasret kokar sevgiye, sitem dolu gözleri,
Ufukta kayboluyor, umut dolu gözleri,
Hayat bu değil ama hayatın densizliği,
Mecburi bir tebessüm fakat soluk yüzleri.
Başkasının nefesi, bedende soğutulur,
Duygular hiç uyanmaz, ninniyle uyutulur,
Dışa vuran nefrettir, şu gönlün sessizliği,
Gelenle sevişilir, giden hep unutulur.
Bu hayat böyle feci, tanımaz acı, durak,
Yeni baştan yaşarız, tüm zamanı kusarak,
Bir günde beş vakitte, insan çaresizliği,
Gülmenin şekli başka yaşanır utanarak.
01.01.2005
GS.2