ZOR OLDU GİDİŞİN
Zor oldu dünyamdan çekip gidişin,
Aklımda bir anın; bile kalmadı.
Çok kolay başladı bende ölüşün,
Aklımda bir anın; bile kalmadı.
Zor oldu unutmak bunu bilirim,
Ben kendi kendime gurbet olurum,
Bir gece sanma ki kalkıp gelirim,
Aklımda bir anın; bile kalmadı.
Zor oldu zamanla olan savaşım,
Hep içe döküldü düşen gözyaşım,
Ben kaldım kendime gizli sırdaşım,
Aklımda bir anın; bile kalmadı.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
AKLIMA GELMEYEN
Aklıma gelmeyen başıma geldi,
Bilmem ki gurbetin neyine geldim.
Sılanın hasreti bağrımı deldi,
Bilmem ki gurbetin neyine geldim.
Çektiğim acının halinden kaçtım,
Sanırsın dertleri elimle seçtim,
Hasretler vurunca gözümü açtım,
Bilmem ki gurbetin neyine geldim.
Yediğim lokmalar oluyor zehir,
Boynumu büktürdü çektiğim kahir,
Üstüme yıkılmış kocaman şehir,
Bilmem ki gurbetin neyine geldim.
Çileyi sırtıma yükledi kader,
Demedi Ercişli nereye gider,
Yollara düşürdü etti derbeder,
Bilmem ki gurbetin neyine geldim.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
SILAYA BEKLEYEN OLSAYDI
Sılaya bekleyen seven olsaydı,
Bir gece durmazdım senin şehrinde.
Unutup gidecek gücüm kalsaydı,
Bir gece durmazdım senin şehrinde.
Sılaya özlemim yakar içimi,
Gurbette ağarttım durdum saçımı,
Boynuma yüklerken sevda suçumu,
Bir gece durmazdım senin şehrinde.
Sılaya dönmeye zaman bulunca,
Kaderim ölmeden bana gülünce,
Yalvardım dualar kabul olunca,
Bir gece durmazdım senin şehrinde.
Sılaya gitmeye fırsat ararken,
Gelenden gidenden seni sorarken,
Ercişli ölmeye hayal kurarken,
Bir gece durmazdım senin şehrinde.
(Bir gece kalmam ki senin şehrinde.)
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
BEYHUDE YAŞANMIŞ ÖMRÜM
Beyhude yaşanmış olmasın ömrüm,
Gönlüme bir daha; sunma bu aşkı.
Yeniden sevmeye kalmadı sabrım,
Gönlüme bir daha; sunma bu aşkı.
Beyhude yaşanan zamana inat,
Sanma ki ölmeyi bilirim fırsat,
Düştüğüm sevda da yaşarken firkat,
Gönlüme bir daha; sunma bu aşkı.
Beyhude yaşanan firkatten beri,
Gönlümle sözleştim dönemem geri,
Sevginin dünyamda kalmadı yeri,
Gönlüme bir daha; sunma bu aşkı.
Beyhude yaşanan sevdanı unut,
Kendince yaşarken firkatle avut,
Ercişli gönlüne çizmişken hudut,
Gönlüme bir daha; sunma bu aşkı.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
BİTİP GİDEN ÖMRÜME
Bitip giden ömrüme hüsran bayrağı diktim,
Bir beden bir hasrete; mülteci olup kaldı.
Gidiş günü bitmeden kendi ipimi çektim,
Bir beden bir hasrete; mülteci olup kaldı.
Seni benden götüren bütün günleri astım,
Kader diye sevmişken alın yazıma küstüm,
Gidiş günü bitmeden tutup zamana sustum,
Bir beden bir hasrete; mülteci olup kaldı.
Yıllar geri gelmez ki acım ödülüm olur,
Yalnız gitmem dünyadan aşkım benimle ölür,
Gidiş günü bitmeden vade yerini bulur,
Bir beden bir hasrete; mülteci olup kaldı.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
SÖZ VERDİM GÖNLÜME
Söz verdim gönlüme yıllar öncesi,
Seni alıp gidecektim; olmadı.
Bir gurbet dönüşü akşam sonrası,
Seni alıp gidecektim; olmadı.
Yıl geçti demeden yıllar bitiyor,
Sol yanım hasrette nöbet tutuyor,
Her bakış gönlüme acı katıyor,
Seni alıp gidecektim; olmadı.
Son umut demişsin belki olacak,
Kim bilir kaderim nasıl gülecek,
Bu aşkın vebali bana kalacak,
Seni alıp gidecektim; olmadı.
Dost olan kaderim kalleş çıkınca,
Ah etme gözlerin yola bakınca,
Tez düştüm hasrete; çıra yakınca,
Seni alıp gidecektim; olmadı.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
GİDERSEN UNUTURUM DEMİŞTİM
Gidersen unuturum; demiştim buluşurken,
Bu beden hasretine; inan gurbet sayılır.
Aklında kalışımı; unuttun gülüşürken,
Bu beden hasretine; inan gurbet sayılır.
Kaçamak gidişlere yüklemem günahını,
Yalnızlık gecesinin beklemem sabahını,
Gidersen öğrenirim kalleşlik sarrafını,
Bu beden hasretine; inan gurbet sayılır.
Beklemem dönüşünü sabaha unuturum,
Sanma ki umudumu hayalle avuturum,
Kanayan yaraları toprakla soğuturum,
Bu beden hasretine; inan gurbet sayılır.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
KENDİNE BOŞ YERE
(BEN BAHTIMI YAZDIM)
Kendine boş yere naz edip durma,
Ben bahtımı kendim yazdım elimle.
Kendine kendince dünyalar kurma,
Ben bahtımı kendim yazdım elimle.
Kendine boş yere poz verip gezdin,
Herkese anlatıp dostları üzdün,
Kendine kendince kaderler yazdın,
Ben bahtımı kendim yazdım elimle.
Kendine boş yere şans verip durdun,
Sözlerle dokunup kalbimi kırdın,
Kendine kendince rüyalar yordun,
Ben bahtımı kendim yazdım elimle.
Kendine boş yere bir acı seçtin,
Ercişli gidince kalbini açtın,
Kendine kendince yol bulup kaçtın,
Ben bahtımı kendim yazdım elimle.
(Sen bahtını kendin yazdın elinle.)
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
BAĞIŞLA DİYORSUN
Bağışla diyorsun anladım sözü,
Kırılan kalbimdir söz dinlemiyor.
Yıllarca sakladın sevdiğim kızı,
Kırılan kalbimdir söz dinlemiyor.
Bağışla diyorsun üzüldüm üzdün,
Hasretli mektubu elinle yazdın,
Verdiğin yemini zamansız bozdun,
Kırılan kalbimdir söz dinlemiyor.
Bağışla diyorsun yıllardan sonra,
Ömrümü harcadım yürürdüm kabre,
Bedeller ödedim tükenen sabra,
Kırılan kalbimdir söz dinlemiyor.
Bağışla diyorsun kolay mı sence,
Umudu öldürdü döktüğün hece,
Ercişli beklerken bitmedi gece,
Kırılan kalbimdir söz dinlemiyor.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar
KOKUN SİNMİŞ GİZLİCE
Kokun sinmiş her köşeye gizlice,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
Gezip durdum her odayı sessizce,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
Sanma küstük son vedanı ederken,
İçim yanar o bedeli öderken,
Her şey durur sen bırakıp giderken,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
İki damla yaş kururken yüzümde,
Kimse bilmez ben dururum sözümde,
Neye baksam sen olurken gözümde,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
Senden sonra hiç girmedim odama,
Yalan yanlış söz getirmem sevdama,
Günler geçip gün dönerken akşama,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
Raif ARAS bir sevgili bulamaz,
Senin gibi kör divane olamaz,
Candan seven hiç uzakta kalamaz,
Gözlerim arıyor; evdesin sanki.
Ercişli Raif ARAS
Buruşuk Kağıtlar