DEMİŞTİ
Bir eli şakağında
Ötekinde külleri uzamış sigara
Uzaklara bakıyor
Oysa
Kadrajda kimse yok…
Öksürürken
Ayağa kalktı birden
Tıkanmaktan korkuyor belli ki…
Cebinden çıkardı mendilini
Sildi bıyıklarını
Sigarası sönmüş
Kibritle yeniden kızarttı sigaranın ucunu
Derin bir nefes çekti
Kahredercesine derin
Sırtı duvarda
Bir ayağını diğerine sarmış
Körük gibi sinesi…
Döndü yanındakine
Gözleri kan çanağı
Biraz kalakaldı
Sonra kulağına bir şeyler fısıldadı
Yere bakarak gitti…
Bir bir kaç gün sonra
Acı haber duyuldu…
Şaşırmadık amma üzüldük
“Çok yaşamam” demişti…
Ercişli Raif ARAS
Hüznümün Çeyiz Sandığı