ERCİŞ’İN
Kurulmuş ovaya hep hane hane,
Ata diyarıdır yeri Erciş’in.
Yaşamak güzeldir herşey bahane,
Dondursun ayazı karı Erciş’in.
Komşusu muhtaçken gülmez haline,
Yine de dokunmaz ateş; külüne,
Elini uzatsan el var eline,
Umuttur dostuna varı Erciş’in.
Yardım kader gibi uymuş özüne,
İt izi karışmaz atın izine,
Sıkılır herkesin bakmaz yüzüne,
Şakağından akar teri Erciş’in.
Uyanır ezanla işine başlar,
Gün öğlen olmadan biter telaşlar,
Hesabını yapar; oturur taşlar,
Helaldir kazancı karı Erciş’in.
Kızların gelinin başında leçek,
Toplanır çiçekler yapılır “Biçek”,
Hem yediverendir hem sarı çiçek,
Özlenir gülleri harı Erciş’in.
Bir kere “He” dese ölümünedir,
Yar adını demek zulümünedir,
Hiç kimseye demez kimdir nerdedir,
Sadıktır sevdaya yâri Erciş’in.
Soracağın varsa doğrudan söyle,
Paylaşır dostuyla gücünü öyle,
Gezsen de dünyayı görmezsin böyle,
Hep gönül dostudur ERİ ERCİŞ’İN.
01.01.2015 www.raifaras.com