30 EYLÜL 2014/SALI
VARDI
Sihirli bir asa gibi, dokunup değiştirmek o kadar çok şey var ki. Ama ne yazık ki ne böyle bir imkânımız var ne de biz bu kadar mükemmeliz.
Değişmesini istediğimiz ya da değiştirmek istediğimiz ne varsa; hepsi için biz hak ediyor muyuz diye düşünmek bile istemeyiz. Onun için biz mükemmel miyiz diye öz eleştirimizi yapmalıyız. Aradığımız ya da gördüğümüz eksiklikleri kendimizde tamamlamış mıyız? Ne kadar görüp ne kadar anlıyoruz. Ya da görüp anladıklarımızdan kendimize pay çıkarıyor muyuz? Yanında gördüğümüz yanlışta bizim payımız var mı, yok mu diye düşünüyor muyuz?
Aldığımız bir elbisenin bedenimize oturmasını isteriz de, kilolarımıza sebep olan beslenmemizi düşünmeyiz. Bazen yediğimiz yemeğin sadece bizim için hazırlanmadığını bildiğimiz halde kendimize göre eksik ararız. Tanıştığımız arkadaşımızın bize uyum sağlamasını düşünürken, karşımızdakinin bazı eksikliklerini görmezden gelmeyi pek istemeyiz. Kimimiz resim yapmayı severken; kimimiz şiir yazmayı sevmez miyiz?
Hayatımızı içine alan ömür ve içinde yaşadıklarımız, her zaman istediğimiz gibi gidecek diye bir kurala bağlı değildir.
01 EKİM 2014/ÇARŞAMBA
Umut mutlaka vardır. Gerçekleşmesini istemek tabi ki haktır. Bu haklarımızı kullandığımızda karşımızdakinin hak ve hukukunu göz ardı edemeyiz. Görmek istediğimiz değil; gerçek olan gördüğümüzdür. Gerçeklerden kaçış kendinden kaçıştır aslında. Yerimiz ve konumumuzdan utanmamalı ve hakkını vermeliyiz. Zorlamayla meydana gelen değişim, yeni değişime gebedir. Hiçbir gebelik bizim istediğimiz gibi neticelenmez. Biz isteriz; temenni ederiz. Olursa memnun oluruz. Olmazsa da öylece kabul etmek zorundayız.
Kimsenin kimseyi eksik ya da fazlasıyla yargılamadığı, yetişkin erkeklerin mahallede gençlerle çeşitli oyunlar oynadığı; yaşını başını almış ablaların, yeni yetişen genç kızları halayda tutabilmek için halayın en sonundan tutmasını görev sayan ablalarımız halalarımız teyzelerimiz vardı…
G. DÜŞENLER