LİBASIM SOYULUNCA
Seyrederken her akşam ardından karanlığı,
Toplarım dehlizlere akıp giden ruhumu.;
Gözlerin nöbetleşir; uyarır aydınlığı,
Bölüp duruyor böyle uyumadan uykumu.
Uyumadan uykular; bölünürse zamansız,
Düşlerin yarınlara ulaşması imkansız,
Kurumuş göz pınarım yol yok damarım kansız,
Belki de fobi oldu; ben büyüttüm korkumu.
Uykusuz gecelerim korkuları büyüttü,
Hayatın değirmeni; günlerimi öğüttü,
Virane bedenimde çakır baykuşlar öttü,
Sonra sordum kendime yaşadığım doğrumu.
Gecelerin koynuna düştüm boylu boyunca,
Yüreğimi al götür; libasım soyulunca,
Hesap anı başlarmış ruh bedenden olunca,
Sorarım ben de bel ki; benim hayatım bu mu.
17.12.2012(ADANA)
GS.4
mu