UZANDIM GECENİN DERİNLİĞİNE
Bir ağırlık çöker içime seni düşündükçe,
Gülmenin çocukluğumda kalmışlığını kattım;
Zindan, zifiri her taraf…
Benim kaderim de öyle siyah biliyor musun!
Düşlerde yaratılan dünya aynı renklerden kurulu.
Bu akşam yoksunum yine,
Yine yalnız koydu gitti yıldızlar.
Neler neler düşündüm dönüşüne,
Karamsarlığımda ölmeyi bile…
Birazdan keder tohumlarını döker bulutlar,
Avuçlarımda yalnızlık;
Kalbimde çaresizlik;
İçinde bulunduğum gecenin şafağına özlem;
Ardından dudaklarımda kahrolmuşluğuma gülüş…
Bir kere yıldızları yitirmeye gör!
Dağlarda dalgalar dizine vurur,
Denizde kum fırtınası başlar,
Ormanda gölge aranır…
Her noktası birden biter yolların,
Kala kalınır orada…
Sesi uzağa gitmeyenler gelir aklına,
Sonra sevenlerin gitmeyişi,
Bir de sonu gelmeyen sevda kavgası…
Bir gün öğreneceksin çılgınca sevildiğini.
O sabah güneşle beraber;
Islak düşünceler sarmışken bedenimi,
Beni karanlıklar da yıkılmış bulacaksın.
Yalnızlık, karanlık düşünceler kadar kötü,
Ölüm kadar soğuk.
Sen o kasabada yalnız yaşayamazsın…
Suya hasret nilüferleri bilir misin…
Akşam, inan seninle beraberdim,
O tatlı gülüşlerin doldurdu içimi.
Fakat galip bitirdi savaşını hüzün.
Açtım ellerimi Allah’ıma; affetsin diye.
Sana kavuşmak için uzandım gecenin derinliğine.
raifaras.com 19.05.2018
YELKOVAN