UMUDU GİYİNİP KALMIŞIM
(OĞLUMU BEKLİYORUM)
Umudu giyinip kalmışım öyle,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Evlatsız bayramı sevmedim böyle,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Umudun elinden tutarak kaldım,
Gözümden yaşları aşağı saldım,
Kendimden utandım payımı aldım,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Umudu kendime bayramlık yaptım,
Beddua etmedim öfkemi öptüm,
Ölmesin diyerek yurdumdan koptum,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Umudun içinden çıkmadı çare,
Yalnızlık vurunca oturdum yere,
Kanımda tutuştu yaşanan süre,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Umudu büyüten Ercişli öldü,
Zamanın sonunda yerini buldu,
Hayaller hüzünle arkadaş oldu,
Oğlumu bekledim akşama kadar.
Ercişli Raif ARAS
Çeyiz Sandığı