ÜŞÜR TEMMUZDA YÜREK
Aşk insanların,
Bahar mevsimlerin sancılı zamanlarıdır…
Bir Akşamsefası ömrü;
Ya da çınar ağacı kadar kadim…
Uçurumun kenarında olmak,
Zemherilerine göğüs germelere gitmek.
İncitirken Can kırıklarının batışı;
Bir de Canan’da yaşamalara kalmak…
Gece karası gözlerde,
Söylenemeyenleri okumak özlemle…
Gökyüzüne takılınca gözler,
Yıldızları giyinir zamanın seyirde kalanı…
Sancılı zamanlar,
Kayan yıldızlar misali iz bırakır ardından;
İzler izleri izler…
Aynı gökyüzünün altında olmakta anlamsız,
Nefes nefesi öpmüyorsa;
Ellerin terlemelerini görmüyorsa eller,
Üşür Temmuzda yürek.
www.raifaras.com29.12.2016
M. AŞKLAR